من و تضاد ها

کوله ام را بستم سنگین شده به قدری که شونه هامو به سمت عقب می کشونه اما من رو به سمت جلو مصمم قدم هامو برمیدارم  هرچند آدم هایی که توی پیاده رو هستند مخالفم حرکت میکنن مهم نیست بیشترشون رو ماکت هایی میبینم که وسط پیاده رو  به مغازه ها خیره شدند اعصابمو خورد میکنن چون باعث میشن پشت سرشون وایسم تا راه باز بشه و دوباره رو به سمت جلو قدم هامو برمیدارم رو به سمت جلو